।।गौरीस्थिता हि माधुरी ।।

।।गौरीस्थिता हि माधुरी ।।
                                             -  श्रीहरिः     

         

 
कुत्र गच्छामि स्वर्गाद् भोः माधुरी वदति शिवम् ।
शिवेनोक्तं विनायासं गच्छ त्वं पृथिवीतलम् ।।1।।

वेदमग्ना सदालीना या सदा संस्कृते रता ।।
तस्यां मुखे विराजस्व भव त्वं ज्ञानश्रीप्रदा ।।2।।

नैकरूपाणि धृत्वैवं वस त्वं पृथिवीतले ।
इत्युक्त्वा च शिवं नत्वा माधुरी पृथिवीं गता ।।3।।

अत्रागत्य भृशं दृष्ट्वा अन्ते प्राप्ता च पार्वती ।
शिवेनोक्तं यथा तद्वत् सा लीनासीच्च मामखे।।4।।

हृष्टा प्रविश्य सानन्दं वेदवाग्वल्लभीमुखे ।
तदारभ्य च जिह्वायां माधुरी लसति मुखे।।5।।

पार्वतीं मेलितुं सर्वे यदागच्छन्ति पाठकाः।
तदा गौर्यभिधाना सा ज्ञानेनानन्दति जनान् ।।6।।

शब्दा एव हि शस्त्राणि पुष्पाण्यपि भवन्ति ते ।
माधुर्या जीयते विश्वं माधुर्याश्रितसद्गुणाः ।।7।।

माधुरी हुतक्रोधादि: लीना ज्ञानाकरः खलु ।

गौरवादिप्राप्तलोका रीतिनीत्यवमण्डिता ।।8।।

वेदवाङ्मयमग्ना सा चारुशीला सुमङ्गला ।
माहुलीकरवन्द्या मे ज्ञानरम्या सुनन्दना ।।9।।

शुभाः सन्तु हि पन्थानः पुनरागमनाय च । 
त्रैलोकस्य विना गौरीं मनः केनोपशाम्यते ।।10 ।।

अनुप्राससमायुक्ता माधुर्यशब्दमिश्रिता ।
जगन्मान्या हि गङ्गेव गौरीवाणी विराजते ।।11।।

                 ।।  शुभास्ते पन्थानः ।।

।।गौरीस्थिता हि माधुरी ।।

06:05

।। अंगार्इगीतम् । ।

                 श्रीहरि:

वायुर्वहति पर्वते स मन्दं मन्दम् ।

बालको (बालिका) मे याति निद्रां मन्दं मन्दम् ।। धृ ।।

गगने स याति चन्द्रो मन्दं मन्दम्

धरायामपि वहति गङ्गा मन्दं मन्दम् ।

प्रासॄता शान्तिश्च भुवने मन्दं मन्दम्

नीडे सुप्ता विहङ्गा मन्दं मन्दम् ।। 1 ।।

सुप्तं जनजीवनं जलजीवनं वनजीवनम्

श्वास एकीभूय तेषां वहति मन्दं मन्दं  ।। 2 ।।

वायुर्वहति पर्वते स मन्दं मन्दम् ।

बालको मे याति निद्रां मन्दं मन्दम् ।।

18:49 sanskrit poetry